RECORDING
“Welkom in de Artone Studio; nog nooit hebben we hier zo’n groot orkest gehad!”
Hartelijk werden de 27 Teisterbanders (de meesten met een grote rugzak, waarin leeftocht voor de hele dag: het kon wel eens laat worden) op 2 juni ontvangen door Rinus Honing, opnameleider van Record Industry, het bedrijf dat ooit in 1956 begon als Artone Platenmaatschappij in de binnenstad van Haarlem, die allengs de rechten verwierf van CBS, later Sony Records. De drie jaar geleden verbouwde studio met behoud van originele elementen (fraaie glas-in-lood ramen), is nu gelegen boven de LP-fabriek in de Waarderpolder, waar je meteen de sfeer proefde van grandeur, anciënniteit en goede muziek.
Er is lang uitgekeken naar dit moment: een opname voor het maken van een CD!
We begonnen met stemmen, soundcheck en het zoeken van de balans in het orkest; Miklós werkte dat snel en soepel af. Wanneer het rode licht brandt, is het doodstil, Miklós telt wel af, want ‘dat halen ze er wel uit’, en het orkest brandt los met stukken, die wel ‘The Best Of’ kunnen worden genoemd. Het moet na een nummer even vier tellen doodstil zijn: dan het rode licht uit en vervolgens volgt steeds de opdracht van Miklós: “En nu ontspannen”.
Elk nummer werd beoordeeld door de heren achter het glas en daarna door Miklós zelf in de opnamekamer; het klonk vaak meteen goed: duimpjes over en weer.
“En nu een popliedje”, zo werd Eternal Flame aangekondigd en in een relaxte sfeer stonden opeens zomaar zes nummers op de matrix. Na een korte pauze gingen de overige twee nummers net zo vlot, evenals enkele correcties in de soli, een valse noot bij Mambo nr. 5 (oplossing: minder hard blazen!), een nog betere versie van Still Got The Blues, enkele inzetjes en tempowisselingen.
En toen was het opeens zomaar klaar en pas drie uur; in de opnamekamer hebben we enkele stukken beluisterd, die buitengewoon helder en ‘professioneel’ klonken! Waren wij dat?
De dag daarop was Miklós nog lang bezig met mixen, knippen en plakken en hij was ‘blij en tevreden met het resultaat van de opnames’. Een ieder is heel benieuwd naar dat resultaat, maar deze dag kon niet meer stuk.
Hulde aan Coen en Roel dat zij ondanks allerlei tegenslagen hebben volgehouden met dit project, dat indertijd door Bert geïnitieerd werd. En voor de TB-ers was dit iets, wat je maar één keer in je muzikale leven meemaakt.
Emile